Sposób kształtowania obszaru saunowego

Zespół saun użyteczności publicznej powinien być kształtowany wokół centralnego elementu, organizującego przestrzeń wewnętrzną w postaci np. basenu z ciepłą wodą. Wokół wspomnianego elementu po­winno być rozmieszczone od 3 do 7 (lub więcej) kabin ogrzewających o wybranych parametrach. Parametry saun dobiera się tak, by w danym zespole możliwe było korzystanie z jak największego spektrum para­metrów.

W bliskim sąsiedztwie kabin grzewczych muszą znajdować się elementy służące fazie ochładzania. Obok części służącej ogrzewaniu, w sąsiedztwie cen­trum kształtuje się wejście do lub cały zespół wypo­czynkowy. Pomiędzy strefą wejściową, a elementem centralnym należy rozmieścić zespoły sanitarne i na­tryski higieniczne.

Zespół saun użyteczności publicznej, ze względów psychologicznych, kulturowych i zachowania użytkow­nika należy kształtować jako koedukacyjny, z wyjątkiem wspomnianych pomieszczeń: sanitarnych i rozbieralni (chociaż i tu spotykane są odstępstwa). Z zespołu saunowego korzysta się bez ubrania lub będąc owi­niętym w ręcznik.

Omówiony powyżej zespól saun użyteczności pu­blicznej, charakteryzujący się zgrupowaniem na jednym obszarze wewnętrznym i zewnętrznym saun, łaźni i kąpieli o różnych parametrach, urozmaiconych elementami wypoczynkowymi, autorzy pracy propo­nują definiować jako SAUNARIUM.

W krajach zachodnich zauważalny jest łatwy do­stęp do obiektów tego typu. Korzystają z niego osoby w szerokich granicach wiekowych, od dzieci do osób starszych. Są to najczęściej osoby zdrowe, pragnące zregenerować siły, ale także osoby korzystające z ty­powo leczniczego aspektu proponowanych urządzeń. Nad ich zdrowiem czuwa zawsze wyspecjalizowany personel medyczny. Rola takiego obiektu w kształto­waniu postaw jest szeroko rozpowszechniona i stano­wi dobry przykład kultury prozdrowotnej.